Για γέλια ή για κλάματα;

Για γέλια ή για κλάματα;

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος

Μου τα έστειλαν με ηλεκτρονικό μήνυμα. Υποτίθεται, για να γελάσω.

Πράγματι, αν είναι αληθινά, θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Όλα αυτά, που έχουμε συνηθίσει ν’ αποκαλούμε «μαργαριτάρια μαθητών», αποκαλύπτουν πολλά: Γύμνια του Εκπαιδευτικού μας Συστήματος.  

Αδιαφορία αρκετών Εκπαιδευτικών, όχι όλων, πάντως, καθότι υπάρχουν διαμάντια τέτοιοι. Πιθανόν προβληματικές οικογένειες. Παιδιά χωρίς προσανατολισμό, τα οποία, πάντως, ευθύνονται πολύ λιγότερο γι’ αυτό, από όσο οι προηγούμενες γενιές.
Όλα αυτά, λοιπόν -επαναλαμβάνω: αν είναι αληθινά και εφ’ όσον δεν πρόκειται για αιχμηρό και ανατρεπτικό χιούμορ πανέξυπνων μαθητών (κάποια μοιάζουν για τέτοια)- είναι πολύ σοβαρά, ώστε πρέπει η απογοήτευση και ο προβληματισμός να κατισχύσουν της επιθυμίας για γέλιο.

Βλέπε περισσότερα: Για γέλια ή για κλάματα;